بهبود عملکرد آلیاژ نقره

نقره بسیار نرم است و پردازش آن آسان است.به منظور بهبود استحکام و سختی آن و افزایش مقاومت در برابر سایش، از دیرباز مردم مس را به نقره برای ساخت آلیاژهای نقره-مس اضافه کرده اند که در جواهرات، ظروف غذاخوری و سکه های نقره استفاده می شود.به منظور بهبود عملکرد آلیاژهای نقره مس، نیکل، بریلیم، وانادیم، لیتیوم و سایر اجزای سوم اغلب برای ساخت آلیاژهای سه تایی اضافه می شوند.علاوه بر این، بسیاری از عناصر دیگر اضافه شده به نقره نیز می توانند نقش تقویت کننده ای داشته باشند.اثر عناصر آلیاژی بر سختی برینل نقره در شکل 1 نشان داده شده است. کادمیوم نیز یک عنصر تقویت کننده رایج است.

اگرچه نقره در یک اتمسفر آلی بی اثر است، اما به راحتی توسط اتمسفر حاوی گوگرد خورده و گوگرد می شود.بهبود مقاومت نقره در برابر سولفید شدن نیز از طریق آلیاژسازی است، مانند افزودن طلا و پالادیوم برای کاهش سرعت تشکیل فیلم سولفید نقره.علاوه بر این، بسیاری از عناصر فلزی پایه مانند منگنز، آنتیموان، قلع، ژرمانیوم، آرسنیک، گالیم، ایندیم، آلومینیوم، روی، نیکل و وانادیم را نیز می توان به نقره اضافه کرد تا مقاومت آن در برابر گوگرد را بهبود بخشد.انواع مختلفی از مواد تماس الکتریکی مبتنی بر نقره در حالت آلیاژی وجود دارد و همچنین می توان آنها را با متالورژی پودر به آلیاژهای تقلبی تبدیل کرد.هدف آنها تقویت، سایش و بهبود عملکرد تماس الکتریکی است.برای اهداف مختلف، اغلب چندین مؤلفه را اضافه کنید.در مواد تماس کشویی کم مصرف از نوع آلیاژی، منگنز، ایریدیوم، بیسموت، آلومینیوم، سرب یا تالیم اغلب برای افزایش مقاومت در برابر سایش اضافه می شود.فلز پرکننده لحیم کاری بر پایه نقره، نوعی از فلز پرکننده لحیم کاری است که دارای بیشترین برند، پرکاربردترین و بیشترین مقدار فلزات پرکننده لحیم کاری فلزات گرانبها است.الزامات اصلی برای آلیاژهای لحیم کاری عبارتند از: دمای جوش، نقطه ذوب، ترشوندگی و استحکام جوش.آلیاژهای نقره به عنوان فلزات پرکننده لحیم کاری اغلب با مس، روی، کادمیوم، منگنز، قلع، ایندیم و سایر عناصر آلیاژی برای بهبود عملکرد جوش اضافه می شوند.